نگاه اول
حق میدهم به مشک
طاقت نیاورد تا خیمه گاه
روضه هایی که
تو شنیده ایی
او دیده است!
نگاه دوم
حق میدهم به مشک
به حسین نرسیده
بغضش ترکید...
کربلا قسمتت شود
می فهمی حال مشک را...
نگاه سوم
مشک می خواست
با قطره های آب
نشانه گذاری کند
از علقمه تا خیمه گاه را
تشنه که باشی
تشخیص سخت میشود
بین فرات و سراب ها!
نگاه چهارم
آب خود را ریخت
تا سبکتر شوی و
او را زودتر
به خیمه ها
برسانی!
مشک هم
مجنون حسین
شده بود
نگاه پنجم
هرگاه در تعزیۀ اهل آسمان
به صحنۀ تیر خوردن مشک می رسند
ابرها نقش مشک عباس را بازی می کنند!
آری از "باران" بیشتر برایتان بگویم؟!
آب خود را ریخت
تا سبکتر شوی و
او را زودتر
به خیمه ها
برسانی!
مشک هم
مجنون حسین
شده بود
دستهایت جدا که نه!
باز شده بودند
به وسعت یک خیمه گاه عطش
تا همۀ تشنگان حرم را
به آغوشت بگیری
برای خدا بود و خونش!
از خشم دندان هایش را به
هم فشار می داد
مشک دلش نیامد
برای همین خودش را جا داد
بین دندان های عباس...!
یکبار حسین را برادر صدا زدن
حاجت 30 سالۀ عباس بود
که در کربلا روا شد!
تا شنیدند تو سقایی
همه تشنگی را انتخاب کردند
این بهترین بهانه بود
برای زیارت تو
